Со апсурд се граничи моќта на еден природен цвет да преживее суви студови, силни ветрови, пеколни горештини…
Сепак ја има силата…дарба е од Бога…и тогаш кога се најголемите невремиња да се избори и да опстои…
Чудно е тоа Божјо создание, створено да ги радува сите човекови потреби за милост, мирис,убавина и нежност…
Онаму каде сите војски ќе минат, а педа нема да освојат посебноста на овој цвет ќе извојува победа…
Единствена “слабост” на цветовите е тоа што извор на нивната сила е љубовта и потребата за емоционална исполнетост која ништо друго не може да ја надополни…тие од ова живеат, се хранат и цветаат.
Тие само со ова, сѐ преживуваат и подолго опстојуваат…во спротивно…ќе овенат,повеќе им е потребна од вода…
Немам привилегија да бидам создадена како цвет….но се чувствувам ко роза…
